ရြာေတာေလးကို နင္ေမ့သြားတယ္...
ညည ငါ့မယ္ဒလင္လည္း
ကီးေတြေၾကာင္ေပါ့။ ။
ေငးငိုင္စြာ ကုကၠိဳပင္ေအာက္
ျပန္မေရာက္တဲ့ နင့္အတြက္
ေလးလံစြာ ကဗၺည္းထိုးခဲ့တယ္။ ။
တေကာက္ဖာေလး ေခါင္းေပၚရြက္
နင္ၿမိဳ႕ေပၚတက္သြားတာ
အေတာ္ၾကာေရာ့ေနာ္။ ။
ႀကံဳေလအံုးေပါ့ ကံဆိုတာရယ္
ရြာဦး ဘုန္းဘုန္းေကာင္းမႈေတြေၾကာင့္
ပ်ဳိ႕ေမာင္ၾကီးတစ္ေယာက္
ၿမိဳ႕ေရာက္ပါဘိ။ ။
အမယ္ေလး...
ေရာင္စံုေတြမ်ား လူေတြၾကားထဲ
ဘာတဲ့ အေၾကာ္စံုရမယ္ အေၾကာ္စံု အေၾကာ္စံု
မယ္မ ရယ္။ ။
နင္ေျပာေတာ့ ျပင္သစ္ဆို
ခုမွပဲ နားလည္ေတာ့တယ္
အေၾကာ္စံုကို ေျပာတာကိုး။ ။
ကိုရြာသား အတြက္ အမွတ္တရလက္ေဆာင္ ကဗ်ာေလးပါ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ရည္ရြယ္ထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
Jan 10, 2008
>
ျပင္သစ္ေရာက္ မယ္မ
>
ဒီေန႔ သူ႔ေမြးေန႔ပါ။ ရင္ဘတ္ၾကီးတစ္ခုလံုး ထာ၀ရလက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္။
တကယ္ေတာ့... အခ်စ္ဆိုတာ (၂)
တကယ္ေတာ့ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ဆိုတာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျခင္း၊ ခံယူသတ္မွတ္ပံုစံျခင္းေတြ မ်ားစြာ ကြာျခားခဲ့တာဗ်။ သူက အျပာေရာင္ကို အခ်စ္ဆံုးတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က အျဖဴေရာင္ကို သေဘာအက်ဆံုးပဲ။ သူက ထမင္းစားရင္ အာလူးေၾကာ္နဲ႔ဆိုၿပီးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က်ေတာ့ ဟင္းခ်ဳိရည္ေလးပါမွ စားတတ္တယ္။ တစ္ခုေတာ့ ေတာ္ေတာ္တူတယ္။ သူလည္း အသား၊ငါးသိပ္မၾကိဳက္သလို ကၽြန္ေတာ္လည္း မၾကိဳက္ဘူး။
သူက လူေတြၾကားထဲ ေနရမွာ ရွက္တတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနရတာကို ေပ်ာ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဂစ္တာတီးေနတာကို သူက အရမ္းခ်စ္တယ္ေျပာတယ္။ သူၿပံဳးၿပီးစကားေျပာတာေလးကို ကၽြန္ေတာ္အခ်စ္ဆံုးပဲ။ တကယ္တမ္း စရိုက္မတူ ရယ္ရြယ္ခ်က္မတူတဲ့ သူႏွစ္ေယက္ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာေတာ့။
ေဖေဖၚ၀ါရီ (၇)ရက္ေတြတုိင္း ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတာ ဒီႏွစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုး ႏွစ္တစ္ခုရဲ႕ အမွတ္တရေန႔ေပါ့ဗ်ာ။ အျပာေရာင္ဆြယ္တာေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကို အေျဖေပးတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ က်ဴရွင္ဆင္းခ်ိန္ ညေန ၅နာရီ၃၅မိနစ္မွာပါ။ အခ်စ္ဆိုတာကို ေရေရရာရာ မသိနားမလည္ေသးေပမယ့္ သူက ခ်စ္ပါတယ္ လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ခုန္ခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ။ သူ႔ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ သူလည္း ရင္ခုန္တယ္တဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဦးဆိုတာ သူျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
သူမ်ားေတြကေျပာၾကတယ္။ မင္းက ငါ့ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးပါ။ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်စ္မိတဲ့ သူေတြရဲ႕ ဆင္ေျခေပးတဲ့ စကားေပါ့ဗ်ာ။ အမွန္ေတာ့ ကိုယ္တကယ္ ပထမဆံုးခ်စ္ခဲ့မိတဲ့ သူကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႔မရပါဘူး။ အဲ့ဒါသူ႔ကို အခ်စ္ဆံုးမို႔ မလား။ အခ်စ္ဦးဆိုတာ အခ်စ္ဆံုးပါပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ရင္မွာ စြဲေနတယ္ ခုထိပါပဲ။
ဘာရယ္မဟုတ္။ အခ်စ္ဆိုတာကို အေရာင္ေတြ ဆိုးမွန္းမသိဆိုးေနခဲ့တာ (၃)ႏွစ္ေလာက္ၾကာတဲ့ အခ်ိန္ေလာက္မွာ စသိလာရတယ္။ အဲ့တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပထမႏွစ္ စတတ္ရတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ။ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႔ကို ၾကိဳက္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သိသိၾကီးနဲ႔ ေနခဲ့ေပမယ့္ လံုး၀မခံနဳိင္ေတာ့တဲ့ အဆံုး ရန္ေတာင္ ထျဖစ္မိတယ္ဗ်။ အဲ့ေကာင္ေလးဆိုတာ တစ္ျခားမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း အရင္းၾကီးပါ။
ကၽြန္ေတာ္သိလာတယ္။ သူ႔ကို အဆံုးရႈံး မခံနဳိင္ဘူး။ ေ၀းရမွာ ေၾကာက္လာတယ္။ သူမၾကိဳက္တာေတြကို ျပင္ဆင္လာခဲ့တယ္။ အေမတစ္ေယာက္ရဲ႕ စကားကို ဘယ္တုန္းကမွ နားမ၀င္ခဲ့တဲ့ သားက ခ်စ္သူေျပာတဲ့ စကားကိုေတာ့ နား၀င္ေနခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါဘာလို႔လဲ အခ်စ္မွာ မႊန္းေနခဲ့တာပါ။ သူ႔အတြက္ဆို ဘာမဆို လုပ္ရဲတယ္။ လုပ္လဲ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ စာမက်က္ခ်င္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ေၾကာင့္စာက်က္ျဖစ္လာတယ္။ သူေအာင္သြားရင္ ကၽြန္ေတာ္ က်ေနခဲ့မွာေၾကာက္တယ္။ ေ၀းရမွာကိုး။ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို အဆံုးရႈံးမခံနဳိင္ဘူး။ ကံကို ယံုေပမယ့္ သူ႔ကို မယံုခဲ့ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တစ္ျခားေကာင္ေလးေတြနဲ႔ စကားေျပာတာကို ကၽြန္ေတာ္မၾကိဳက္ဘူး။ သူ႔စိတ္ကို ကိုယ္ကသြားထိန္းခ်ဳပ္လို႔ မရဘူးေလ။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို တကယ္ခ်စ္မွန္းသိေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်စ္သြားၾကမွာ ေတြးေၾကာက္လာတယ္။
ေၾသာ္ တကယ္ေတာ့ လူဆိုတာ ကံစီမံရာ ပါလာၿပီးသားေလ။ ဒီစကားကို ေသခ်ာမသိနားမလည္ မစမ္းစစ္ပဲ သူ႔ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္သလိုျဖစ္သြားတဲ့ အခါ....
သူက လူေတြၾကားထဲ ေနရမွာ ရွက္တတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနရတာကို ေပ်ာ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဂစ္တာတီးေနတာကို သူက အရမ္းခ်စ္တယ္ေျပာတယ္။ သူၿပံဳးၿပီးစကားေျပာတာေလးကို ကၽြန္ေတာ္အခ်စ္ဆံုးပဲ။ တကယ္တမ္း စရိုက္မတူ ရယ္ရြယ္ခ်က္မတူတဲ့ သူႏွစ္ေယက္ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာေတာ့။
ေဖေဖၚ၀ါရီ (၇)ရက္ေတြတုိင္း ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတာ ဒီႏွစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုး ႏွစ္တစ္ခုရဲ႕ အမွတ္တရေန႔ေပါ့ဗ်ာ။ အျပာေရာင္ဆြယ္တာေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကို အေျဖေပးတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ က်ဴရွင္ဆင္းခ်ိန္ ညေန ၅နာရီ၃၅မိနစ္မွာပါ။ အခ်စ္ဆိုတာကို ေရေရရာရာ မသိနားမလည္ေသးေပမယ့္ သူက ခ်စ္ပါတယ္ လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ခုန္ခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ။ သူ႔ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ သူလည္း ရင္ခုန္တယ္တဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဦးဆိုတာ သူျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
သူမ်ားေတြကေျပာၾကတယ္။ မင္းက ငါ့ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးပါ။ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်စ္မိတဲ့ သူေတြရဲ႕ ဆင္ေျခေပးတဲ့ စကားေပါ့ဗ်ာ။ အမွန္ေတာ့ ကိုယ္တကယ္ ပထမဆံုးခ်စ္ခဲ့မိတဲ့ သူကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႔မရပါဘူး။ အဲ့ဒါသူ႔ကို အခ်စ္ဆံုးမို႔ မလား။ အခ်စ္ဦးဆိုတာ အခ်စ္ဆံုးပါပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ရင္မွာ စြဲေနတယ္ ခုထိပါပဲ။
ဘာရယ္မဟုတ္။ အခ်စ္ဆိုတာကို အေရာင္ေတြ ဆိုးမွန္းမသိဆိုးေနခဲ့တာ (၃)ႏွစ္ေလာက္ၾကာတဲ့ အခ်ိန္ေလာက္မွာ စသိလာရတယ္။ အဲ့တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပထမႏွစ္ စတတ္ရတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ။ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႔ကို ၾကိဳက္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သိသိၾကီးနဲ႔ ေနခဲ့ေပမယ့္ လံုး၀မခံနဳိင္ေတာ့တဲ့ အဆံုး ရန္ေတာင္ ထျဖစ္မိတယ္ဗ်။ အဲ့ေကာင္ေလးဆိုတာ တစ္ျခားမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း အရင္းၾကီးပါ။
ကၽြန္ေတာ္သိလာတယ္။ သူ႔ကို အဆံုးရႈံး မခံနဳိင္ဘူး။ ေ၀းရမွာ ေၾကာက္လာတယ္။ သူမၾကိဳက္တာေတြကို ျပင္ဆင္လာခဲ့တယ္။ အေမတစ္ေယာက္ရဲ႕ စကားကို ဘယ္တုန္းကမွ နားမ၀င္ခဲ့တဲ့ သားက ခ်စ္သူေျပာတဲ့ စကားကိုေတာ့ နား၀င္ေနခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါဘာလို႔လဲ အခ်စ္မွာ မႊန္းေနခဲ့တာပါ။ သူ႔အတြက္ဆို ဘာမဆို လုပ္ရဲတယ္။ လုပ္လဲ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ စာမက်က္ခ်င္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ေၾကာင့္စာက်က္ျဖစ္လာတယ္။ သူေအာင္သြားရင္ ကၽြန္ေတာ္ က်ေနခဲ့မွာေၾကာက္တယ္။ ေ၀းရမွာကိုး။ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို အဆံုးရႈံးမခံနဳိင္ဘူး။ ကံကို ယံုေပမယ့္ သူ႔ကို မယံုခဲ့ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တစ္ျခားေကာင္ေလးေတြနဲ႔ စကားေျပာတာကို ကၽြန္ေတာ္မၾကိဳက္ဘူး။ သူ႔စိတ္ကို ကိုယ္ကသြားထိန္းခ်ဳပ္လို႔ မရဘူးေလ။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို တကယ္ခ်စ္မွန္းသိေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်စ္သြားၾကမွာ ေတြးေၾကာက္လာတယ္။
ေၾသာ္ တကယ္ေတာ့ လူဆိုတာ ကံစီမံရာ ပါလာၿပီးသားေလ။ ဒီစကားကို ေသခ်ာမသိနားမလည္ မစမ္းစစ္ပဲ သူ႔ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္သလိုျဖစ္သြားတဲ့ အခါ....
ဒီေန႔ သူ႔ေမြးေန႔ပါ။ ရင္ဘတ္ၾကီးတစ္ခုလံုး ထာ၀ရလက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္။
Subscribe to:
Posts (Atom)