ဒါဏ္ရာေတြေနတဲ့ တိမ္ (သို႔) ငါငိုတဲ့မိုး

ဒဏ္ရာေတြေနတဲ့ တိမ္
မ်က္ရည္ကို မိုးအျဖစ္ရႊာခဲ့တယ္...

အသည္းမွာ အနာတရေတြကို
ဖာေထးပါလွ်က္နဲ႔
အနာေပၚ တည့္တည့္ ပစ္ခ်တဲ့
မင္းရဲ႕ မိုးႀကိဳး....

ရွည္လ်ားတဲ့ မိုးၿခိမ္းသံေတြမွာ
ငါ့ရင္ဟာ အဓိပၸာယ္မဲ့ ကဲြအက္လာတယ္...

ဒါေတာင္ အမွတ္မရွိတဲ့ငါ
အခါခါ နာက်င္ေနပါလ်က္
မင္း ဆိုတဲ့ ေကာင္းကင္ကို ၾကည့္မိေနတုန္းပဲ...

အခ်စ္ကို မိုက္ကန္းေအာင္
ေလထဲမွာ၀ဲလို႔ ေကာင္းကင္ထိ ငါျပန္သန္းခဲ့တယ္...

ဒါေပမယ့္
မင္းဆီကို ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႔
ငါမေရာက္ခဲ့ပါဘူး...

မုန္တိုင္းေတြနဲ႔ ငါ့ကို ေ၀းေစတယ္...

မိုးေရေတြမွာ ငါဟာေမ့ေမ်ာလို႔...

မင္း...
တစ္ေန႔ေတာ့ ၾကည္လင္လာအံုးမွာပါ ေကာင္းကင္...

ဒဏ္ရာေတြေနတဲ့ တိမ္
မရွိေတာ့တဲ့ အခါ....