ကဗ်ာဆရာရဲ႕ အေတြးတစ္စ

ဇာတ္လမ္းအစက ဒီလိုဗ်...
ဒီေန႔... မိုးမရြာသလို၊ ေနကလည္း သိပ္အပူႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကဗ်ာဆရာေပါက္စေလး အလုပ္စရႈပ္တဲ့ ေန႔ေပါ့ဗ်ာ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူေရးထားတဲ႔ ကဗ်ာေတြကို ခုအရမ္းေခတ္စားေနတဲ့ blog( အြန္လိုင္းေပၚက ကိုယ္ပိုင္ ဒိုင္ယာရီ လို႔ပဲ တင္စားပါရေစ) ေပၚတင္ဖို႔ အခြင့္ရလာေတာ့၊ မ်က္ရည္၀ဲတယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အတိုင္းအတာေတြ မိုးေအာင္ပ်ံတက္သြားသလိုပါပဲ။

ကဗ်ာေလးေတြ ဘယ္သူကိုမွ မျပရဲဘဲ သိမ္းထားခဲ့ရတာၾကာၿပီေလ။ ကဗ်ာေရးတဲ့ တစ္သက္ေပ့ါ။ဒီေန႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကဗ်ာလြယ္အိတ္ကေလးကို ကဗ်ာခ်စ္သူေတြသိေအာင္ ထုတ္ျပရေတာ့မယ္။ ေတြေ၀မေနေတာ့ဘူး၊ ေၾကာက္လန္႔မေနေတာ့ဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ေပါ့ေလ...မနက္ေစာေစာပါပဲ မိုးကလည္း မရြာ၊ ေနကလည္း မပူတဲ့အခ်ိန္ႀကီးမွာဗ်ာ။ ကဗ်ာေလးေတြတင္ဖို႔ အင္တာနက္ဆိုင္ရွိရာကို အလာ ကံဆိုးျခင္းလား၊ ဖူးစာရွင္လားေတာ့မသိဘူး။ အလြန္ ထူးျခားတိုက္ဆိုင္စြာပါပဲ။ ထီးတကားကားနဲ႔ လမ္းအျပည့္ေလွ်ာက္လာတဲ့ ဆံပင္ကေကာက္ေကာက္၊ ပါးစပ္က ပလုတ္ပေလာင္းနဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုမွ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ရွပ္ျပာ၊ ရွပ္ျပာနဲ႔ ၀င္ေဆာင့္ မိတယ္ဗ်ာ။

ဒိန္း.....အား
ကံဆိုးျခင္းအစ... သူစားလာတဲ့ အခ်ဥ္ထုပ္နဲ႔မွ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အၿဖဴေရာင္ လည္ဂတံုးေလးကို ၀င္တိုက္လိုက္တာ အမေလး သြားပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကဗ်ာဆရာ ဘ၀အစေလးက အေရာင္ေတြနဲ႔၊ အျဖဴထည္ေလးေတာ့ သြားပါၿပီဗ်ာ။

ဟာ...ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပါလား။ ဆံပင္က ေကာက္ေကာက္၊ ပါးစပ္ကလည္း ေပပြလုိ႔ ညစ္ပတ္လိုက္တာ၊ ကၽြန္ေတာ္ ခဏေလးေတာ့ ေငးလိုက္မိတယ္။ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို သြားသတိရမိလို႔ပါ။ ေတာ္ေတာ္တူတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ထဲ တစ္ခ်က္ေတာ့ ေႏြးသြားတယ္ဗ်။ တူတယ္ဆိုမွ တစ္ပံုစံတည္းပဲဗ်ာ။

ျမန္ေတာ့ျမန္သား။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တိုက္ဆိုင္ပံုမ်ားက ကၽြန္ေတာ္သံုးေနတဲ့ အင္တာနက္ဆိုင္မွာ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္ဆံုတာပါပဲ ခင္ဗ်။ ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္သြားထိုင္မိလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ့္အမွား။ တစ္ခုေတာ့ ေက်နပ္စရာ။ မေန႔က ကိစၥကို သူက အရင္ေတာင္းပန္တယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ သိပ္ေတာ့ ဘ၀င္မက်လွဘူး။ ပါးစပ္က အစားက မျပတ္ဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ဒုတိယေျမာက္ ရင္ခုန္မိတယ္။ ေၾသာ္...ဆံပင္ေကာက္ေကာက္နဲ႔ စုတ္ဖြားေလး။

ဒီလိုနဲ႔ပါပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကဗ်ာေတြေရးလိုက္ တင္လိုက္လုပ္ေနတာ ၁လေလာက္ေတာင္ရွိလာၿပီပဲ။ သူမနဲ႔မေတြ႔ေတာ့တာလည္း ၁လေလာက္ပဲဆိုပါေတာ့။ သူ႔ကိုပဲ လြမ္းသလို၊ အခ်ဥ္ထုပ္ေလးကိုပဲ သတိရေနသလို။ စိတ္ထဲရွိတာေလးေတြ လၻက္ရည္ဆိုင္ေရာက္မွ စာစီမိတယ္ဗ်ာ။ အဲ...အဲ့မွာပဲတုိက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ ေရွ႕ကျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ ေကာင္မေလး။ စုတ္ဖြားေလး အဲ့ေလ... ဟို..ဟို.. ေကာင္မေလး။ ရင္ခုန္သံသူခိုး။ ဟုတ္ပါဘူးေလ.. အေယာင္ေယာင္ အမွားေတာ့ ျဖစ္ကုန္ပါၿပီ။ အေရးထဲ ဆိုင္ထဲမွာလည္း ဗဒင္ သီခ်င္းကိုမွ လာဖြင့္ထားရေသး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အခြင့္ရတာေလး အဆံုးရႈံးေတာ့ မခံႏိုင္ဘူးဗ်။ ရတာေလးနဲ႔ သူ႔ေနာက္ကိုလိုက္ၿပီး စကားေျပာေတာ့တာပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္
စုတ္ဖြားေလး။ အဲ့ ေကာင္မေလး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို မွတ္မိလားဗ်။

ေကာင္မေလးက သူ႔ကို ေသခ်ာၾကည့္ၿပီးမွ
ေၾသာ္...မွတ္မိၿပီ၊ မွတ္မိၿပီ... ကဗ်ာဆရာရူးၾကီး...

ကၽြန္ေတာ္
ဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ကဗ်ာေလးေတြက မင္းအတြက္ပါ။

ေကာင္မေလးက မဲ့သြားၿပီး
ေရးခ်င္တာ ေလွ်ာက္ေရးၿပီးမွမ်ား ကၽြန္မအတြက္တဲ့...ဟြန္႔

ကၽြန္ေတာ္
မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ္ေလ ေကာင္မေလးနဲ႔ ေတြ႔မွ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာေတြ လန္းဆန္းလာတာ အမွန္ပါဗ်။

ေကာင္မေလး
ျဖစ္ရမယ္ေလ။ တို႔ နဲ႔ေတြ႔ရင္ ေကာင္ေလးေတြအားလံုး အဲ့လိုပဲ ျဖစ္ရမယ္။။။

ကၽြန္ေတာ္
ေကာင္မေလး ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ေလ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္တယ္ဗ်။

ေကာင္မေလး
အလာၾကီးပါလား။။။ကဲ ဒါဆို ကၽြန္မေမးမယ္ေနာ္။။ ကၽြန္မကို ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ အခ်စ္အတြက္နဲ႔ ရွင့္ကိုယ္ရွင္ သတ္ေသျပရဲလား။

ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရႊင္သြားဟန္နဲ႔
ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္မ်ဳးိက ဘယ္ေတာ့မွ မေသႏုိင္ပါဘူး။တစ္သက္လံုး ေကာင္မေလးေဘးနားမွာ ရွင္သန္ေနမယ့္အခ်စ္မ်ဳိးပါခင္ဗ်။

ေကာင္မေလး
အန္...ဘယ္လိုၾကီးလ။ဲ

ဒိန္း....အား

ကၽြန္ေတာ္
သြားပါၿပီဗ်ာ။ ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုလုပ္လုိက္တာလည္းဗ်။ ဒီမွာ အားလံုး
ေပကုန္ၿပီဗ်ာ။ လမ္းကို ဘယ္လိုေလွ်ာက္လာတာလည္းဗ်။ ဒီမွာ လူတစ္ေယာက္လံုး လာေနတာေတာင္ မျမင္ဘူးလား။ ၿပီးေတာ့ ဒီမွာလည္း ေပကုန္ၿပီဗ်ာ။ သြားပါၿပီ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေန႔သစ္ေလးကေတာ့။

ေကာင္မေလး
မသိဘူးေလ ရွင္ပဲ ခဏက ရင္ခြင္ထဲကို တိုး၀င္လွည့္ပါဆို။ ကၽြန္မကေတာင္ ရွင့္ကို ေျပာရအံုးမွာ ရွင့္။ က်မ လမ္းေလွ်ာက္တာေလ့က်င့္ေနတာရယ္။ အခ်ဥ္စားတတ္ေအာင္ က်င့္ေနတာေတြ အားလံုး ပ်က္ပါၿပီ။

ကၽြန္ေတာ္
ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္မွားပါတယ္ခင္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္က ျဖစ္လိုက္ရင္ အရာရာနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင္းမို႔ ခြင့္လြတ္ပါအစ္မ။


ကဗ်ာဆရာနဲ႔ သူ႔ေကာင္မေလးကို စိတ္ကူးယဥ္ပီးေရးထားတာပါ။ သူငယ္ခ်င္း ဆု ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္။